"Kimi onu iki yanağından öpüyor, kimi bir an bağrına basıyordu, ama o en yakın arkadaşlarını bile tanıyamaz gibiydi. Başka çocuklarının da doğum sırasında ya da küçüklük lerinde ölümlerini görmüş ama hiçbirinde şim�iki gibi bir yitim duygusuna kapılmamıştı. Bütün kardeşleri o buz gibi alnından öperek Rosa'ya veda ettiler; yalnızca Clara yemek odasının yakınına bile gitmemekte direniyord�. Üstelemediler çünkü onun aşırı duyarlılığını ve düşgücü gemi azıya aldığı zaman gece uykusunda yürüdüğünü biliyorlardı. Clara bahçede kendi başına kaldı. Barrabas'ın yanın da büzülmüş oturuyor, ne bir şey yiyor ne de cenazeyle ilgileni yordu. Yalnızca Dadı ona göz kulak oluyor, onu avutmaya çalı şıyorsa da Clara Dadı'yı itip uzaklaştırıyordu." (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
0 Yorumlar