Nicolas sendeleyerek dışarı çıkınca Jaime maskesiyle eldi venlerini çıkardı, sonra Amanda'nın bağlarını çözdü, giysilerini usulca giydirdi, yaptığı işin kanlı izlerini silerek işkence aygıtları nı gözönünden kaldırdı, sonra Amanda'yı kucağına aldı -ne paha biçilmezdi onu bağrına basabildiği şu anve temiz çarşaflarla ha zırlamış olduğu yatağa taşıdı. Bu, kliniğe başvuran kadınlardan çoğunun bulamadığı bir şeydi. Jaime Amanda'nın üstünü örttük ten sonra başucuna oturup bekledi. İlk olarak rahat rahat seyre debiliyordu onu. Genç kadın o falcı kılığını andıran giysileri ve sıvama bilezikleriyle ortalıkta koşuşurken göründüğünden daha ufak tefek, daha tatlı duruyordu. Ve J aime' nin eskiden beri kesti rebildiği gibi, o incecik bedeninin kemikleri, dişiliğinin ufak te peleriyle kadife vadileri arasında göze bile çarpmıyordu. O çarpı cı saç yelesi ve sfenks gözlerinin dışında on beş yaşında gibiydi. Onun bu kırılgan görünüşü, J aime'ye eskiden çekici bulduğu her şeyden daha baştan çıkartıcı geldi. Kendi değişmez duygusallığına lanet okuyarak onu kardeşinin kadını olarak görmeye yeltendi, kendisinin yalnızca çocuk düşürttüğü bir kadın. Ne var ki bu nun olanaksızlığını hemen anladı ve kendini onu sevmenin mut luluğuyla acısına bıraktı. O saydam ellerini okşadı onun, o ince ince parmaklarını, sedef kulaklarını; ellerini boynunda dolaştıra rak kanının belli belirsiz atışlarını duyumsadı. Ağzını onun ağzı na yanaştırarak eter kokusunu istekle içine çekti, ama dudakları na dokunmayı göze alamadı. Amanda uykusundan yavaş yavaş uyandı. İlkin üşüyordu, sonra bir öğürmedir tutturdu. Jaime onu hayvanlar ve hastanede ki en küçük çocuklar için sakladığı gizli dille avuttu ve neden sonra Amanda biraz rahatladı. Ağlamaya başladı. Jaime onu hep okşuyordu. Sessizliklerini sürdürdüler. Amanda uyku, iç bulantı sı, kaygı ve rahmini pençelemeye başlamış olan can acısının ara sında gidip geliyor, Jaime'yse bu gecenin hiç bitmemesini bütün kalbiyle istiyordu. Bir ara Amanda, "Çocuk yapabilecek miyim dersin?" diye sordu. Genç adam, "Sanırım,:' diye yanıtladı. "Yalnız çocukçağızla ra sorumlu bir baba bul." İkisi de rahatlayarak gülümsediler. Amanda üzerine eğilmiş duran Jaime'nin yüzünde Nicolas'la bir benzerlik aradı, ama bulamadı." (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar