"kur§unlayıp öldürdüler. Tarlaları, kümesleri, bisikletleri, hatta yeni doğmu§ bebelerin be§iklerini bile tutu§turup yakarak Tru eba'yı kıvançtan öldüreyazan bir cadı bayramı kutladılar. Trueba tüm köylüleri, mülkünün yakınında yakalarsa hayvanlarının aki betine uğrayacaklarını söyleyerek kovdu. Onların, her zaman kinden daha yoksul, uzun bir sıra olu§turarak çiftlikten ayrılma larını seyretti, çocuklarıyla, ihtiyarlarıyla, kur§unlardan nasılsa kurtulmu§ birkaç köpek, yangın cehenneminden kaçabilmi§ bir kaç tavukla, onları ku§aklar boyunca ya§amı§ oldukları toprak lardan alıp götüren tozlu yolda ayaklarını sürüye sürüye ... Tres Marfas'ın giri§inde kaygılı gözlerle bekle§mekte olan bir avuç se fil vardı. Bunlar ba§ka bir hacienda'dan kovulmu§ olan ve tıpkı geçen yüzyılki dedeleri gibi ba§ları yerde, yakla§an hasat mevsi minde iş versin diye patr6n'a yalvarmaya gelmi§ olaiı köylülerdi. O gece Esteban yıllardır oturmamı§ olduğu büyük evde, bir zamanlar ana babasının olan demir karyolada yattı. Yorgundu. Ate§in ve koku§an le§leri çevreye mikrop saçmasın diye yakmak zorunda kalını§ oldukları hayvanların kokusu burun deliklerin den çıkmıyordu. Küçük tuğla evlerin yıkıntıları hala yanmaktay dı. Hangi yöne baksa çevresinde ölüm ve yıkım vardı. Gelgele lim Trueba toprağı yeniden canlandırabileceğini biliyordu, bir zamanlar da yapmış olduğu gibi, çünkü otlaklar ve kendi gücü kuvveti yerli yerinde duruyordu. Öç alını§ olmanın zevkine kar şın Trueba'yı uyku tutmadı. Çocuklarına a§ırı sert ceza vermi§ bir baba gibi hissediyordu kendini. Bütün gece, bu topraklarda dünyaya geldiklerini görmüş olduğu köylülerin şoseye doğru yü rürkenki yüzleri gözünün önünden gitmedi. Kendi öfkesine la net okudu. Bundan sonraki gecelerde de doğru dürüst uyuyama dı ve sonunda uyuyabildiği zaman rüyasında Rosa'yı gördü. Bu yaptıklarını kimseye söylememeyi kararla§tırdı ve Tres Marfas'ın gene eskisi gibi örnek bir çiftlik olacağına ilişkin kendi kendine söz verdi. Kiracı köylülerini -tabii birtakım ko§ullarlageri al maya razı olduğunu duyurduysa da hiçbiri dönüp gelmedi. Yöre ye yayılmışlar, dağlardan aşıp kıyılara gitmişlerdi. Kimileri ta madenlere değin yürümüş, kimileri güneydeki adalara sarkmı§ lardı, nerede iş bulurlarsa ekmeklerini orada çıkararak. Patron kendi kendinden tiksinerek ve kendini eskisinden çok daha ya§lı" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar