"bana fırlatmıştı. Tahta silahıma çarparak elimden yere düşürdü. Birden silahsız kalınca bir panik dalgasına kapıldığımı anımsıyo rum. Derken onun benden de çok korktuğunu algıladım. Ses çı karmadan bakıyorduk birbirimize, soluk soluğa; ikimiz de önce öbürü davransın diye bekliyorduk. Birden baltayı gördüm. Öyle yakınımdaydı ki kolumu bile uzatmadan alabilirdim, öyle de yaptım nitekim, hiç düşünmeden. Baltayı kaptığım gibi, karnı mın en derininden kopup gelen bir haykırışla ileri atıldım, tek vuru§la onu yarı yerinden ikiye bölmek için. Balta havada parla dı sonra Pedro Tercero Garda'ya doğru indi. Bir kan sağanağı yüzüme çarptı. Pedro Tercero en son saniyede elini kaldırmıştı baltayı tut maya ve baltanın ağzı sağ elinin üç parmağını koparmı§tı. Vuru şumun hızı gövdemi ileriye doğru itince diz üstü düştüm. O elini göğsüne bastırdı, yerdeki kereste yığınlarının, kütüklerin üstün den atlayarak kapı dı§arı ko§tU. Atına ula§tı, eyere sıçradı ve kan dondurucu bir haykırıyla çamların gölgesine karışıp gitti. Ardın da kanlı bir iz bıraktı. Ben dörtayak üstünde, soluk soluğa kalakalmı§tım. Sakinle yip de onu öldürememݧ olduğumu kavramam dakikalar sürdü. ilk tepkim rahat bir soluk almak oldu çünkü onun sıcacık kanını yüzümde duyumsamak kinimin keskinliğini yontuvermݧtİ. Beni boğmalı olan, göğsümü patlatayazan, kulaklarımı uğuldatıp gö zümü perdeleyen heyecanı anlayabilmek, onu öldürmeyi nasıl §iddetle istemi§ olduğumu anımsayabilmek için kendimi zorla mam gerekti. Ciğerlerime azıcık hava girsin diye ne yapacağımı bilmeyerek ağzımı açtım, ayağa kalkmayı becerebildim ama §İm di de zangırdamaya ba§lamı§tım. İki adım yürüdükten sonra dü§ tüm, bir kereste yığınının üstüne devrilip kaldım. Gönlüm bula nıyordu, soluğumu bir türlü alamıyordum. Bayılacağım sandım. Göğsümün içinde yüreğim zıvanadan çıkını§ bir makine parçası gibi hoplayıp duruyordu. Uzun zaman geçmi§ olsa gerek. Bilemi yorum. En sonunda ba§ımı kaldırdım. Gene ayağa kalkıp tüfeği mi elime aldım. Esteban Garda denen çocuk yanımda durmu§ ses çıkarma dan bana bakmaktaydı. Kesik parmakları yerden almıştı, bir de met kanlı ku§konmaz gibi elinde tutuyordu. İşte bunu görünce öğürmekten kendimi alamadım. 212" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar