Esteban,Pedronun başına ödül koyuyor,Kendince Adalet kendisinsaglayacak



mayıp sessiz sedasız bana teslim etsinler diye emir verdim. Ber­ berde, kulüpte, Kırmızı Fener'de, onu bana getireni bir ödül beklediğini yaydım. Hepsi de, "Ayağını denk al, patron" diye kulağımı büküyor­ lardı. "Kanunu kendi eline almaya başlama. Sanchez kardeşler­ den bu yana işler çok değişti." Ama ben dinlemek istemiyordum. Bu durumda yasalar ne yapardı sanki? Hiç. Olaysız birkaç hafta geçti. Atla topraklarımı denetlemeye çalışıyor, komşularıma uğruyor, kiracı köylerime göz kulak olu­ yordum. Çocuğu benden gizlediklerine inanmıştım. Ödülü bü­ yüttüm, polisi beceriksizlikten ötürü kovmakla tehdit ettim, ama hiçbiri para etmedi. Saat be saat öfkem artıyordu. Hiçbir za­ man, bekarlığımda bile içmediğim gibi içmeye başladım. Uykula­ rım bozuldu, Rosa gene rüyalarıma girer oldu. Bir gece rüyamda onu da Clara'yı dövmüş olduğum gibi dövdüğümü, onun dişleri­ nin de yere döküldüğünü gördüm. Çığlık çığlığa uyandımsa da yapayalnızdım, kimsecikler yoktu beni duyacak. Öylesine çö­ küntü içindeydim ki tıraş olmayı bile bıraktım, üstümü değiş­ mez oldum. Galiba yıkanmıyordum bile. Ne yesem ekşi gibi ge­ liyordu. Hep bir öd tadı vardı ağzımın içinde. Duvarlara vura vura elimin aşıklarını incittim, beni diri diri kemiren öfkeyi dağı­ tacağım diye dörtnala sürdüğüm bir atı çatlattım. Kimse yanıma yaklaşmaz olmuştu; yemeğimi getiren kızların elleri titriyor, bu da benim büsbütün tepemi attırıyordu. Bir gün tam siestadan önce sofada sigara içtiğim bir sırada önümde küçük, erkek bir çocuk bitti. Öylece dinelip durdu ora­ da. Adı Esteban Garcfa'ydı. Torun umdu ama ben bundan haber­ sizdim. Ancak şimdi, onun yüzünden olan korkunç şeylerden sonra biliyorum artık aramızdaki akrabalığı. Çocuk Pedro Se­ gundo'nun kızkardeşlerinden Pancha Garcfa'nın da torunu olu­ yormuş. Pancha' yı da anımsamıyorum, ne yalan söyleyim ... "Ne istiyorsun, velet?" diye sordum çocuğa. "Pedro Tercero Garcfa'nın yerini biliyorum," dedi. Öyle bir irkilmişim ki oturduğum hasır koltuğu devirdim. Çocuğu omzundan kavrayıp sarstım. "Nerede?" diye bağırdım. "Nerede o deyyus?"" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)

Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,

Yorum Gönder

0 Yorumlar