"O yıl ikizlerin Tres Marfas'a gelmeleri herkese büyük ferah lık verdi. İkizler hacienda'daki sıkıntılı havaya bir soluk taze, dinç hava getirdiler. Kontun onları kazanmak için belli etmeden verdiği tüm uğraşlara karşın Jaime'le Nicolas onu hiç de çekici bulmamışlardı. Kibarlığını, kadınsı pabuçlarını, adını sanını alaya alıyorlardı, ama Jean de Satigny buna hiç alınmaz, gücenmez gi biydi. Sonunda onun geçimliliği ikizlerin silahlarını ellerinden al dı ve çocuklar yazın geri kalan bölümünü onunla dost olarak ge çirdiler. Hatta Blanca'nın direncini kırmak için onunla birlik oluyorlardı. "Abla, yirmi dört yaşındasın artık. Sonunda evde kalıp yok sullar için tespih duası okumaya mı niyetin var?" Saçını kısa kessin, moda dergilerinde sergilenen kılıklardan yararlansın diye onu kandırmaya çalışıyorlardı, ama bu kır yeri nin tozu toprağı içinde beş dakika bile dayanamayacak olan o eg zotik modayı izlemeye Blanca'nın hiç niyeti yoktu. İkizler birbirlerinden öyle başkaydılar ki kardeşe bile benze miyorlardı. Jaime uzun boylu, gürbüz, çekingen ve okuyup öğ renmeye düşkündü. Okul istediği için atletizm çalışmaları yapa rak vücudunu geliştirmişti, ama spora sıkıcı ve yararsız bir oya lanma gözüyle bakıyordu. Jean de Satigny'nin bütün bir sabahı bir topa değnekle vurarak geçirmesini anlayamıyordu. Amaç salt topu bir kancanın altından geçirmekti madem, insanın eliyle alıp koyması öylesine daha kolaydı ki! Jaime'nin o dönemde ortaya çıkan ve zamanla daha belirginleşen birtakım tuhaf huyları vardı. Kimsenin kendine sokulmasından, elini sıkmasından, özel yaşa mıyla ilgili sorular sormasından, kitaplarını ödünç almasından ve ona mektup yazmasından hoşlanmazdı. Bu onun başkalarıyla olan ilişkilerini zora koşardı, gene de J aime hiçbir zaman arka daşsız kalmazdı, çünkü tanıştıktan beş dakika sonra herkes onun titizliğine karşın cömert ve açık yürekli, hem de son derece iyi bir insan olduğunu anlardı. Kendisi, utandığı için, bu iyi yürekli liğini gizli tutmaya çalışırdı. Çevresindekilerle belli ettiğinden da ha çok ilgilenir, duyguları çarçabuk etkilenirdi. Tres Marfas'ın köylüleri ona 'küçük patron' diyor, bir şey istediklerinde ona başvuruyorlardı. Jaime onları ses çıkarmadan dinler; kısaca ya nıtladıktan sonra dönüp giderdi, ne var ki sorunlarını çözümle yinceye dek rahat etmezdi. İnsandan kaçan huyları vardı; annesi 192" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar