"Sonunda köpek son bir hırıltıyla kaskatı kesilerek onun ayakim dibine yığıldı. Konuklar apar topar veda ettiler; kan biri kintilerinin üstünden atlayarak çabucak kürk etollerini, silindir şapkalarını, bastonlarıyla şemsiyelerini, boncuklu gece çantaları nı alıp ayrıldılar. Salonda yalnızca, kucağında köpekle oturan Clara, böylesi bir uğursuzluk işareti karşısında dehşetle birbirle rine sarılmış duran ana babası ve ölmüş bir köpek yüzünden ko parılan bu kıyameti anlayamayan nişanlısı kalmışlardı. Ne var ki Esteban Clara'nın donup kalmış olduğunu anlayınca hemen ku caklayarak, yarı baygın, odasına taşıdı. Burada Dadı'nın bakı mıyla Dr. Cuevas'ın hapları genç kızın yeniden o dalgınlığıyla suskunluğuna gömülmesini önledi. Esteban Trueba bahçıvandan yardım istedi, ikisi birlikte Barrabas'ın cesedini otomobile taşıdı lar. Ölüm öyle bir ağırlık vermişti ki köpeği kaldırmak neredey se olanaksızdı." (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar