"Yarım yüzyılı aşkın zaman geçti ama güzeller güzeli Ro sa' nın, gönlümü çalıp geçen dalgın bir melek gibi hayatıma girdi ği dakikayı hala kılı kılına anımsarım. Yanında Dadı'yla birlikte başka bir çocuk daha vardı, küçük kızkardeşlerinden biriydi, bü yük bir olasılıkla. Menekşe rengi bir elbise giymişti sanıyorum ya, emin değilim çünkü kadın kılıklarıyla ilgilenmem, hem zaten Rosa öylesine güzeldi ki samur kürk bile giymiş olsa ben onun yüzünden başka bir şey görmezdim nasılsa. Kadınları düşünme ye zaman ayırmak huyunda pek değilimdir, gel gör ki o peri gö rüntüsünü seçmemek için kişinin enayi olması gerekirdi: yüzünü bir masal şapkası gibi çerçeveleyen, o inanılmaz yeşil saçları, o masalsı halleri, o kendine özgü, uçarcasına yürüyüşüyle Rosa ne reye gitse heyecan uyandırır, yollarda trafiği aksatırdı. O gün de beni hiç görmeksizin tam önümden geçti ve Plaza de Armas'daki pastacıya girdi, kayarcasına. Sersemlemiş durumda sokakta kala kalmıştım. O, teker teker seçerek nane şekeri aldı; o çıngırak gibi şıngırdayan gülüşüyle şekerlerin kimini kendi ağzına atıyor, ki mini kardeşine veriyordu. Yalnızca ben değildim. büyülenmiş gi bi orada duran, çünkü birkaç dakika içinde bir sürü erkek birik miş, burunlarını cama dayamışlardı. İşte o zaman tepki göster dim. Param-pulum yoktu, kibarlıktan uzaktım ve geleceğim be lirsizdi, gene de, bu yüzden bu melek kız için ideal bir damat sa yılmaktan çok uzak olduğum o anda aklıma bile gelmedi. Onu tanımıyordum bile! Gel gör ki büyülenmiş ve onun eşim olmaya layık görebileceğim tek kadın olduğuna, onu alamazsam hiç ev lenmeyeceğime hemen o anda, oracıkta kararımı vermiştim. Ta 28" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar