"ların nazikliğiyle, 'pek güzel' bulmuştu. Kendi odalarının önüne gelince Esteban ona gözlerini yummasını söyledi ve elinden tuta rak içeri çekti. "Artık gözlerini açabilirsin," dedi. Clara çevresine bakındı. Duvarları mavi ipekle kaplanmış, İngiliz mobilyasıyla döşenmiş, büyük pencereleriyle balkonu bahçeye açılan, geniş bir odaydı burası. Ortada, dingin mavi ipekten, bir deniz üstündeki bir yelkenliyi andıran bürümcük perdeli bir karyola vardı. "Pek güzel," dedi Clara. O zaman Esteban onun ayaklarının durduğu yeri imledi. Bu onun için hazırlamış olduğu çok özel bir sürprizdi. Clara yere bakınca korkunç bir çığlık kopardı. Ayakları, ortadan yarılarak bir halıya dönüşmüş olan Barrabas'ın siyah sırtında duruyordu. Köpeğin kafası hiç zedelenmemişti ve o iki cam gözü taksider mistlerin uzmanlığı olan o umarsız bakışla Clara'nın yüzüne di kilmişti. Clara baygın yere düşmezden önce kocası onu tutmayı başardı. Ferula, "Sevmeyecek dedimdi sana," dedi. Barrabas'ın tabaklanmış postu hemen yatak odasından alın dı, bodrumun bir köşesine, Marcos Dayının sihirli sandıklarıyla daha başka hazinelerin arasına kaldırıldı. Burada, daha soylu amaçlara layık bir sebatla güvelere karşı koyan post daha sonraki kuşaklarca kurtarılacaktı. Clara'nın gebe olduğu çok geçmeden anlaşıldı. Ferula'nın gelinine karşı beslediği sevecenlik şimdi ateşli bir sevgi olup çıktı. Ferula kendini onun hizmetine ve bakımına adadı; dalgınlıkları nı, tuhaf huylarını sınırsız bir hoşgörüyle karşılıyordu. Ömrünü, önlenemez bir çürüyüşle yavaş yavaş ölen bir kadına bakmakla geçirmiş olan Ferula için Clara'nın bakımını üstlenmek cennete gitmekle birdi. Tıpkı eskiden Dadı'nın yaptığı gibi Clara'yı yase min ve fesleğenli sularla yıkıyor, kolonyayla ovup kuğu tüyün den bir pufla pudralıyor ve saçını deniz altındaki yosunlar gibi ışıl ışıl, yumuşacık oluncaya değin fırçalıyordu. *" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar