"söylüyorsa da birbirlerini artık yıllarca görmeyeceklerini ikisi de biliyorlardı ve gizliden gizliye ikisi de bir ferahlık duymaktaydı lar. Tren yürümeye başlarken Esteban pencereden eğilerek, "Annem kötüleşirse haber ver!" diye bağırdı. Ferula platformda mendilini sallayarak, "Sen merak etme!" diye karşılık verdi. Esteban Trueba vagonun kırmızı kadife kanepesinde sırtına yaslandı ve birinci mevki vagonlar yapmak öngörülerinden ötü rü İngilizlere karşı derin bir minnet duydu. İnsan burada tavuk lara, sepetlere, iple bağlanmış çıkınlarla çoluk çocuğa katlanmak zorunda kalmadan, beyefendiler gibi yolculuk yapabilirdi. Öm ründe ilk olarak birinci mevki bilet almaya karar verdiği için kendi kendini kutladı ve bunun bir beyefendiyle köylü parçası nın arasındaki ayrımı belirleyen ayrıntılardan biri olduğunu dü şündü. Bugünden sonra, eli ne kadar darda olursa olsun, içine zenginlik duyusu veren ufak tefek konforlar için her zaman para harcamaya karar verdi. O altından damarın düşlerine dalarak, "Bir daha hiç ama hiç yoksul olmaya niyetim yok!" dedi içinden. Trenin penceresinden orta vadinin gelip geçmesini seyredi yordu. Sıra dağların eteğinde uzanan uçsuz bucaksız tarlalar, bağ larla, buğday tarlaları, yonca.ve çiçeklerle kaplı, verimli bir top rak. Esteban Trueba bunu Kuzeydeki kısır yaylalarla kıyasladı. Orada, ayın yüzeyi gibi haşin ve çıplak bir çölün ortasındaki bir deliğe tıkılarak geçirdiği iki yıl boyunca, çevresinin ürkünç gü zelliğiyle büyülenmekten hiç vazgeçmemişti. Çölün renklerin den gözlerini alamazdı, toprağın yüzeyindeki minerallerin mavi leri, morları, sarıları. "Yaşantım değişiyor," dedi usulca. Gözlerini yumdu, uyuya kaldı. * * * San Lucas istasyonunda trenden indi. Berbat, sefil bir yerdi burası. Çatısı kötü havanın etkisi ve karıncalar tarafından kemi rilmiş olan tahta platformda, sabahın o saatinde bir Tanrının kulu" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar