içinde açık renk ağaçtan eşyalar, iki beyaz pamuklu elbise, boş kanarya kafesi, örgü sepeti, sihirli kart destesi, üç ayaklı masa vardı, bir de sayfalarına elli yıllık bir yaşamın dökümünü yapmış olduğu deste deste defterler ki çok sonradan, o boş evin ıssızlığı, ölmüşlerle ortadan kaybolmuşların sessizliği içinde ben okudum ve tamamen büyülenmişçesine, bu öyküyü kurabilmek için dü zene soktum. Jaime ile Nicolas ailelerine karşı duydukları azıcık ilgiyi de yitirdiler. Yalnız kalınca, kötü ilişkilerle dolu bir hayatın boşlu ğunu doldurabilmek için onlarla arkadaşlık kurmaya boş yere ça balayan babalarına karşı insaf sızdılar. Yatıp kalkacak, karın do yuracak daha uygun yerleri olmadığı için evde yaşıyorlardı, ama kayıtsız gölgeler gibi gidip geliyor, hiç oyalanmadıkları için çö küntünün farkına varmıyorlardı. Jaime mesleğinde gerçek bir ha varinin adanmışlığıyla çalışmaktaydı. Babasının Tres Marias'ı yı kıntıdan kurtarmak ve servet yapmakta gösterdiği inatçı azimle o da bütün gücünü klinikte çalışmaya ve boş zamanında yoksul lara parasız bakmaya harcıyordu. Trueba, "Sen hayatta hep kaybedenlerdensin, oğul," diye içi ni çekiyordu. "Gerçek denen şeyi bilmiyorsun. Dünyanın ger çekte nasıl bir yer olduğunu hiçbir zaman kavrayamadın. Var bi le olmayan ütopik değerlere inanıyorsun." "İnsanın komşusuna yardım eli uzatması bal gibi varolan bir değerdir." "Hayır. Sosyalizm gibi hayırseverlik de zayıfların güçlüleri sömürmek, dize getirmek için icat ettikleri bir kavramdır." Jaime, "Ben senin zayıflarla güçlüler kuramına İnanmıyo rum," diye karşılık veriyordu. "Doğanın düzeni bu. Bir cangılda yaşıyoruz." "Evet, çünkü kuralları yapanlar senin gibi düşünüyorlar! Ama hep böyle gitmeyecek elbet." "Öyle bir gidecek ki! Çünkü bizler her zaman kazanıyoruz. Adımlarımızı nasıl atıp nereye gideceğimizi biliyoruz, iktidar de nen şeyin nasıl kullanılacağını da. Beni dinle, oğul. Aklını başına al da kendi kliniğini aç. Ben sana yardım ederim. Yalnız bu Sos yalist zırvaları keseceksin!" diye Esteban Trueba gürleyip duru yor, ama hiç sonuç alamıyordu." (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar