"saatle ölçülmüyordu, nesnelerin özgün birer yaşamı vardı, ha yaletler masaya oturup insanlarla konuşur, geçmiş ve gelecek tek bir biçim oluştururdu ve bugünün gerçeği, içinde her şeyin olabi leceği, karman çorman döner aynalarla dolu bir oyuncaktı. Cla ra'nın o yıllardan kalma, artık varolmayan bir dünyayı anlatan defterlerini okumak benim için bir mutluluk. Clara nesnel şeyle rin sıradan doğrusuyla düşlerin esrik gerçeğinin birbirine karıştı ğı, fizik ve mantık kurallarının geçerli olmadığı, hayatın fırtına larından korunan, kendi yaratmış olduğu bir evrende yaşıyordu. Zamanı hava, su ve toprak ruhlarıyla ve kendi düşlemleriyle sarı lı olarak geçiyordu. Dokuz yıl öyle mutlu oldu ki konuşmak ge reğini duymadı. Herkes onun sesini bir daha artık duymaktan umudu kesmişti ki yaşgününde, çikolatalı pastasının üstündeki on dokuz mumu söndürdükten sonra, bunca yıldır yedekte sak lamış olduğu sesini denedi ve bu ses akortsuz bir çalgı sesi gibi çıktı. "Yakında evleniyorum," dedi Clara. Severo, "Kiminle?" diye sordu. Clara, "Rosa'nın nişanlısıyla," diye yanıtladı. Bunca yıldır ilk kez konuşmuş olduğunu ancak o zaman kavradılar. Bu mucize, evi temelinden sarstı ve bütün aileyi göz yaşına boğdu. Birbirlerini telefonla aradılar, haber tüm kente ya yıldı, hemen çağrılan Dr. Cuevas duyduklarına inanamadı. Cla ra'nın yeniden konuşmasının hayhuyu içinde onun ne demiş ol duğunu hepsi unuttular ve iki ay sonra, Rosa'nın ölümünden bu yana görmemiş oldukları Esteban Trueba eşikte belirip de Cla ra'yla evlenmek istediğini söyleyinceye kadar anımsamadılar. *" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar