"birlikte bir şey içelim." Dadı ayakta duruyor, çaprazladığı kollarıyla şalını göğsüne bastırıyordu. Severo kanepeyi imleyince Dadı utanarak yaklaştı, onun yanına oturdu. Bu eve geldi geleli ilk olarak işverenin bu kadar yakınında oturuyordu. Severo ikisine de birer kadeh şeri boşalttı ve kendisininkini bir yudumda bitirdi. Başını ellerine gömdü; saçlarını yoluyor, dişlerinin arasından tuhaf, tekdüze bir ağıt mırıldanıyordu. Kanepenin ucuna ilişmiş oturan Dadı onun ağladığını görünce rahatladı. O çatlak, sert derili elini uzattı ve içten gelen bir okşayışla, yirmi yıldır çocuklarını avuturken yap tığı gibi onun da saçlarını sıvazladı. Severo başını kaldırdı, Da dı'nın o yaşı hiç anlaşılmayan Kızılderili yüzünü, ablak elmacık kemiklerini, siyah saç topuzuyla bütün çocuklarını sallayıp uyut muş olan kucağını görünce toprağın ta kendisi gibi sıcak ve bü yük gönüllü olan bu kadının kendini avutabileceğini hissetti. Al nını onun eteğine dayadı, kolalı önlüğünün tatlı kokusunu içine çekti ve çocuklar gibi hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Bütün er keklik yaşantısı boyunca içine akıtmış olduğu gözyaşları şimdi gözlerinden dışarı boşandı. Dadı usulca sırtını, başını okşadı onun, en küçük çocukları uyuturken yaptığı gibi yarım-yarım konuşarak köylü türküleri mırıldandı ve sonunda Severo'yu bi raz yatıştırdr. Yan yana oturdukları yerden şerilerini yudumla maya başladılar. Rosa'nın bahçede zıplayıp sıçradığı ve ancak denizlerin" (Isabel Allende – Ruhlar Evi)
Türkçe,İsabel Allende,Ruhlar Evi, bayramcigerli.blogspot.com,
Roman ve Hikayeler,Bayram Cigerli,
Kayıtlar
0 Yorumlar